مدیریت تلفیقی است از علم و هنر. به عبارتی باید هم علم آن را آموخت و هم تجربه لازم را داشت. مثل شعبده بازی که علم کار را دارد و با تجربه زیبایی کارش چند برابر می شود.

برخی می گوید مدیریت یعنی تسلط بر سازمان و بعضی می گویند مدیریت نشتن بر قلبها ست ! فراموش نکنیم که سازمان با یک کارخانه و کارگاه تفاوت دارد! توجه داشته باشیم افراد سازمان مجموعه ای هستند همراه مدیر که بیشتر اوقات زندگی خود را در این مجموعه سپری می کنند.

مدیر حتما نباید رشته مدیریت خوانده باشد و یا از کتابفروشی کتابی مدیریتی بخرد و حفظ کند و بعد بشود مدیر! بلکه باید دنبال واقعیت و عمکرد و عکس العملها بود.

در پست قبلی گفتم مدیری می شناسم که حاضر است تمام زمینهای اطراف محل کارش را با بیل شخم بزند ولی پست مدیریتی را از او نگیرند ! به نظرتان او یک مدیر است؟ بر قلبها مدیریت می کند؟ ماندگار است؟

خیر ! او بر قلبها حکومت نمی کند بلکه دستور می دهد و انتظار چشم گفتن دارد زیرا خودش نیز همانطور است ! حال چرا مدیریت به این درجه از عمل می رسد؟ ساده است ! چون توانایی و تبحر لازم را ندارد. دستور می دهد چون می ترسد کارمندش بیشتر توسط بالا دستیها دیده شود و جایگاهش به خطر بیافتد؟ چه کار کند؟ این هم ساده است باید علم محیطی خود را بالا ببرد انوقت دیگر ترسی وجود ندارد! هر چند که مدیر نالایق یا به عبارتی مدیر سفارشی از دانش زیر دستش می ترسد! مدیر توانمند به دانش زیردستش می بالد و افتخار می کند...

ادامه دارد